بیماری های بلدرچین و راه های پیشگیری و درمان 

شایع ترین بیماری های بلدرچین و راه های پیشگیری

بیماری های بلدرچین : بلدرچین یکی از محبوب ترین پرنده هایی است که در مقیاس های کوچک مانند محیط های روستایی و یا در مقیاس های بزرگ مانند سالن ها و مرغداری پرورش داده می شوند. این پرنده از جثه کوچکی برخوردار بوده که گوشت و تخم آن به دلیل ارزش غذایی بالا فروش قابل توجهی را به خود اختصاص داده است.

در کنار موارد ذکر شده باید این مهم را نیز متذکر شد که بلدرچین همانند دیگر پرنده ها به انواع بیماری ها مبتلا می شود از این رو باید اقدامات لازم در راستای جلوگیری از این امر در راس اولویت های پرورش دهنده ها قرار بگیرد. 

رعایت نکات بهداشتی، پاکسازی و ضد عفونی کردن هوا و مکان نگهداری بلدرچین ها می تواند تاثیر قابل توجهی در کاهش بروز انواع بیماری ها داشته باشد. در صورتی که پرنده ها در محیط های باز نگهداری می کنید امکان ابتلا به انواع بیماری ها بالا می رود، چرا که در این حالت پرنده تماس مستقیم با فاکتور های بیماری و آلوده کننده می باشد.

بیماری های مهم بلدرچین کدامند؟

بلدرچین ها پرندگان بسیار مقاوم در برابر بیماری بوده ولی با این حال بیماری هایی همچون نیوکاسل، آنفولانزا، مارک، کوکسیدیوز، سیاه سر، برونشیت عفونی و … میتواند باعث مرگ این پرندگان شود.

آیا بلدرچین ها به واکسیناسیون نیازدارند؟

در مزارع بزرگ پرورش بلدرچین برای کاهش تلفات و پیشگیری از برخی بیماری های شایع، گله را با داروهای مختلف واکسینه میکنند.

آیا بلدرچین دچار کانیبالیسم میشود؟

بله، در صورت مدیریت نادرست همچون تغذیه ضعیف، گرسنه ماندن طولانی، نور زیاد، نبود فضای کافی، گرمای زیاد، ایجاد استرس، نگهداری پرنده های زخمی در بین گله و … بلدرچین ها نیز همانند مرغ ها به کانیبالیسم طیور و هم نوع خواری مبتلا میشوند.

اساساً برای آسان تر کردن کنترل  مدیریت و مهم تر از همه برای بالا بردن سود دهی پرورش بلدرچین در مقیاس های بزرگ و بیشتر به شکل صنعتی انجام می شود، چرا که در این حالت شما می توانید با نظارت و رد نظر گرفتن اقدامات و ایجاد برخی محدودیت ها برای پرنده ها می توانید امکان آلودگی و مبتلا شدن به انواع بیماری ها را به حداقل میزان ممکن برسانید.

دستگاه جوجه کشی ۱۶۸ تایی

» ظرفیت جوجه کشی از ۳۸۰ تخم بلدرچین

» دارای قابلیت حذف نویز برای عملکرد بهتر دستگاه

» مجهز به سیستم ستر و هچر همزمان

قیمت : ۱۰,۵۰۰,۰۰۰ تومان

مشاوره خرید دستگاه

توضیحات و خرید

البته در این حالت نیز برخی موارد مانند آب و غذا می تواند به راحتی فاکتورهای بیماری را به خیل عظیمی از پرنده ها منتقل کند. در این مقاله مهم ترین بیماری ها و هر آنچه برای جلوگیری از ابتلا بلدرچین به انواع آن ها لازم است بدانید گردآوری شده است، با چیکن دیوایس همراه باشید.

بیماری آنفولانزا

علایم بیماری 

بلدرچین هایی مبتلا به بیماری آنفولانزا در ابتدا دارای علائمی چون بی حالی، مشکل نفس کشیدن و اسهال خواهند بود؛ البته با شدت گرفتن این بیماری شما مواردی چون ملتهب شدن کیسه های هوایی و سینوس ها و مهم تر از همه پر شدن سینوس ها از مواد پنیری را مشاهده خواهید کرد. بلدرچین ها کوچک و حتی گاهاً بلدرچین ها بالغ به دلیل پر شدن سینوس ها با مواد پنیری دچار خفگی می شوند. علاوه بر موارد ذکر شده می توان به آبریزش از چشم ها، کبود شدن قسمت سر و پاها و کاهش تولید تخم اشاره کرد. 

راه های پیشگیری و درمان بیماری آنفولانزا 

در حالت کلی رعایت تمامی نکات بهداشتی کلید اصلی در جلوگیری از بروز انواع بیماری ها از جمله آنفولانزا می باشد. پرنده هایی که به تازگی به این بیمار مبتلا شده اند باید واکسیناسون شوند. علاوه بر موارد ذکر شده باید از تماس مستقیم بلدرچین ها به اشیاء، تجهیزات و دیگر پرنده های آلوده شدیداً جلوگیری نمایید.

بیماری نیوکاسل (شایع ترین نوع بیماری بین پرنده ها)

علایم بیماری 

بلدرچین هایی که به بیماری نیوکاسل مبتلا شده اند از نظر ظاهری دارای علائمی چون آبریزش بینی، مشکلات تنفسی، عطسه هایی با صدای سوت مانند، نفس زدن های تند، نفس کشیدن با دهان باز، تشنگی زیاد، عدم غذا خوردن، فلج شدگی یا لرزش شدید عضله ها و غلت زدن می باشند. با توجه به بررسی ها انجام شده تولید تخم در این پرنده ها به سرعت کاهش پیدا کرده و تخم های تولید شده نیز از نظر کیفیت ضعیف بوده و به شکل نرم و رنگ پریده می باشند.

نیوکاسل از جمله بیماری های شایع بین بلدرچین ها و بیشتر پرنده ها است که از دیگر علامت های ان می توان به سستی و پایین افتادگی بال ها، اسهال سبز رنگ، پنومونی بینایی، سرفه، راه رفتن به سمت عقب، پیچ خوردگی سر و برگشت آن به سمت عقب و آبکی بودن سفیده تخم های تولید شده اشاره نمود. 

پیشگیری و درمان بیماری نیوکاسل

برای پیشگیری از بیماری نیوکاسل باید نکات و باید ها بهداشتی از جمله تمیز نگه داشتن مکان پرورشی، دفع کردن زود هنگام فضولات و ضدعفونی کردن بلدرچین ها را در اولویت کار قرار داد. همچنین واکسیناسیون پرنده ها می تواند سیستم ایمنی آنها را در برابر این بیماری تا حد زیادی افزایش دهد. شما می توانید برای واکسینه کردن پرنده ها از سه روش ترکیب کردن واکسن با آب آشامیدنی، اسپری کردن و با تزریق مستقیم بهره گیری نمایید. برای درمان پرنده های بیمار می توانید از آنتی بیوتیک های مناسب این کار استفاده کنید.

بیماری آبله 

علائم بیماری 

بلدرچین بعد از ابتلا به این بیماری تا ۱۵ روز هیچ علائمی از خود نشان نمی دهد از این رو می تواند برای سایر اعضای گله خطرساز باشد. دوره ابتلا به بیماری آبله حدود ۴۰ روز است که البته عامل بیماری تا چندین ماه می تواند در محیط حضور داشته باشد. از جمله علائم بیماری آبله می توان به ایجاد تاول بر روی تاج و پلک بلدرچین ها اشاره کرد که به سرعت گسترش پیدا کرده و بعد به رنگ قهوه ای درآمده و خشک می شود. علاوه بر این بلدرچین های آلوده به بیماری آبله دارای ورم پرده نازک بر روی چشم، مواد پنیری در چشم، کم اشتهایی و وجود زخم در دهان خواهد بود.

پیشگیری و درمان بیماری آبله

بهترین روش برای جلوگیری از این بیماری با کمترین هزینه ممکن، ضدعفونی کردن محیط و بکارگیری سیستم تهویه استاندارد می باشد. یکی از اصلی ترین موارد آلوده کننده حشرات هستند که می توانند ناقل بیماری بوده و خیل عظیمی از پرنده را تحت تاثیر قرار دهند، از این رو می بایست تمهیدات لازم برای جلوگیری از ورود آنها در نظر گرفته شود. در کنار این موارد، واکسنه کردن پرنده ها، استفاده از مواد غذایی ارزشمند و شست و شوی محیط با استفاده از آب و مواد مناسب میتواند از حضور بسیاری از بیماری ها جلوگیری نماید.

بیماری آنسفالومیلیت 

علائم بیماری 

بیماری نام برده بیشتر بر اساس سن پرنده در آن ظاهر می شود، به طوری که هر چه سن بلدرچین بالاتر باشد امکان ابتلا به بیماری آنسفالومیلیت در آن کاهش پیدا می کند. با استناد بر همین گفته جوجه بلدرچین هایی که به تازگی به دنیا آمده اند بیشتر در خطر هستند و علامت اصلی این بیماری در جوجه بلدرچین تازه از تخم خارج شده گیجی و عدم حفظ تعادل می باشد.

همین امر باعث می شود تا بلدرچین رغبتی به راه رفتن نداشته باشد و بیشتر نشستن را ترجیح دهد که در این حالت بعد از مدتی به طور کامل فلج شده و در اثر تشنگی و گرسنگی از دست می رود.

پیشگیری و درمان بیماری آنسفالومیلیت 

این ویروس از طریق مخرج پرنده به شکل مدفوع خارج شده و در واقع دفع می گردد از این رو می تواند بیرون از بدن بلدرچین نیز تا مدت ها زنده بماند. برای جلوگیری از آلوده شدن دیگر اعضای گله باید محیط پرورش به طور مکرر پاکسازی و ضدعفونی شود. علاوه بر این واکسینه کردن بلدرچین های مادر از طریق نوشاندن واکسن و یا تزریق آن می تواند تاثیر بسزایی در بالا بردن ایمنی بدنی آنها در برابر بیماری آنسفالومیلیت داشته باشد. پرنده مبتلا را در محیطی جدا نگه داری کنید تا اقدامات لازم برای جلوگیری از تلف شدن آن را بتوانید در نظر بگیرید. 

بیماری مارک 

علائم بیماری 

مارک یک بیماری خاص بوده که اعصاب بلدرچین ها را تحت تاثیر خود قرار می دهد. اگر این بیماری به بدن بلدرچین وارد شود، حدوداً ۲۰ روز طول می کشد که علائم آن در پرنده نمایان گردد. از جمله علامت ها ان می توان به از کار افتادن گردن، پاها و بال ها اشاره کرد که پرنده دیگر نمی تواند بایستد و حتی موقع نشستن یک پای خود را جلو و دیگری را عقب نگه می دارد. اگر بیماری مارک در بلدرچین شدت بگیرد مواردی مانند فلج شدن کامل یک طرف بدن و یا هر دو طرف، لاغر شدن بیش از حد و از دست دادن اشتها و نهایتاً مرگ را می توان پیش بینی کرد.

پیشگیری و درمان بیماری مارک 

رعایت تمامی باید ها و استاندارد های بهداشتی، پاکسازی و تمیز کاری محیط پرورشی و مهم تر از همه واکسیناسیون همه پرنده ها می تواند از بروز بیماری مارک پیشگیری کند. 

متاسفانه این بیماری ویروسی می باشد از این رو هیچ درمان قطعی برای آن وجود ندارد و باید پرنده های بیمار را از دیگر اعضای گله جدا کرده و در یک محیط مناسب با رژیم غذایی مقوی، تهویه مناسب و میزان رطوبت کافی نگهداری نمایید.

بیماری عفونت کیسه زرد در جوجه بلدرچین ها

عفونت کیسه زرد در جوجه ها رخ میدهد. در جوجه های یک روزه به هنگام تولد هنوز کیسه زرد به همراه بدن آنها میباشد. جوجه ها به مدت ۲۴ الی ۳۶ ساعت بدون آب و غذا توسط کیسه زرد تغذیه میشوند. سپس کیسه زرد به طور کامل جذب بدن آنها میشود. حال اگر محیط نگهداری جوجه و یا داخل دستگاه جوجه کشی آلوده باشد، احتمال عفونت کیسه زرد بسیار بالا خواهد بود. همچنین اگر در همان ساعت های اولیه جوجه ها با غذا و آب تغذیه شوند، کیسه زرد جذب بدن آنها نشده و عفونت میکند. متأسفانه عفونت کیسه زرد به راحتی باعث تلف شدن جوجه ها میشود.

عارضه کانی بالیسم در بلدرچین ها

کانی بالیسم در واقع یک بیماری نیست ولی یک رفتار خطرناک در بین پرندگان اهلی می باشد و میتواند تلفات زیادی در گله به جای بگذارد. در نتیجه این رفتار بلدرچین ها شروع به خودخواری و یا هم نوع خواری میکنند. فاکتورهایی زیادی همچون نور زیاد، گرسنگی بیش از حد، استرس، تراکم بیش از حد پرندگان، کمبود مواد معدنی و … باعث میشود که بلدرچین ها به کانیبالیسم دچار شوند. مخصوصا جنس نر بلدرچین ها پرخاشگر بوده و ممکن است به هم نوعان خود نوک بزند و آن ها را زخمی کنید. وجود زخم خونی بر روی بدن یک بلدرچین به سرعت باعث میشود تا دیگر بلدرچین ها به محل زخم نوک بزنند.

برای جلوگیری از کانیبالیسم در بلدرچین ها لازم است که در گله های مولد و گوشتی ضریب نر به ماده رعایت شود و شرایط محیطی همچون نور و دما و خوراک پرنده ها نیز به صورت اصولی تأمین گردد.

بیماری کوکسیدیوز

این بیماری نیز از جمله بیماری های شایع در بین بلدرچین ها می باشد و سیستم گوارشی و روده های پرنده را هدف میگیرد. بیماری کوسیدوز بیشتر در اثر غذا و آب آلوده به پرنده منتقل میشود. مخصوصا دان هایی که کپک زده اند دارای انگل عامل این بیماری هستند.

علائم بیماری کوکسیدیوز در بلدرچین ها

عامل این بیماری به بافت روده پرنده میزبان آسیب می رساند. در نتیجه مواد مغذی به طور کامل جذب بدن پرنده نمیشوند. نشانه های اولیه این بیماری شامل کاهش اشتها و مصرف کم آب و دان، لاغر شدن پرنده، بی حالی، افتادگی پرها و نشانه اصلی اسهال خونی می باشد. بلدرچین هایی که در بستر سالن نگهداری میشوند بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. زیرا بستر خیس و مرطوب در نزدیکی های دانخوری آبخوری جزو منبع اصلی آلودگی به حساب می آید.

پیشگیری از بیماری کوکسیدیوز

استفاده از دارویهای ضد انگل در داخل خوراک پرندگان و جلوگیری از رطوبت بالا در محیط و ضدعفونی تجهیزات داخل سالن از جمله راهکارهای پیشگیری از بیماری کوکسیدیوز می باشد.

بلدرچین های بالغ در برابر این بیماری مقاوم هستند ولی شدت بیماری کوکسیدیوز در پرنده های جوان بالا می باشد و حتی میتواند باعث مرگ آنها شود.

بیماری سیاه سر در بلدرچین ها

این بیماری نیز از جمله بیماری های انگلی و عفونی بوده که هیستومونیازیس نام دارد. بیماری سیاه سر در بین پرنده های مختلفی همچون بوقلمون و مرغ و بلدرچین و … شایع می باشد. این بیماری تلفات زیاد داشته و معمولا کبد حیوان را مورد حمله قرار میدهد. تلفات ناشی از این بیماری معمولا بعد از ۱۰ روز مبتلا شدن به این بیماری اتفاق می افتد. بلدرچین های جوان بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند.

راه های انتقال بیماری سر سیاه

انگل عامل بیماری سر سیاه از طریق مدفوع و تخم کرم های روده ای می تواند در بین سایر پرندگان پخش شود و آنها را آلوده کند. مخصوصا انگل هایی که در تخم کرم ها هستند به مدت طولانی و ماه ها می توانند زنده بمانند.

علائم و راهکار درمان بیماری سر سیاه

علائم بالینی این بیماری در بلدرچین ها با کاهش اشتها و افتادگی بال ها و پژمردگی پرنده همراه است. همچنین فضله پرنده بیمار حاوی قطرات زرد رنگ بوده و مصرف آب نیز در حیوان افزایش پیدا میکند.

برای پیشگیری از این بیماری تعویض مواد بستر، کاهش حشرات، جلوگیری از بستر مرطوب و کنترل کرم های روده ای توصیه میشود.

بیماری برونشیت در بلدرچین ها

بیماری برونشیت عفونی نیز از دیگر تهدیدات در عرصه پرورش طیور از جمله بلدرچین ها می باشد. این بیماری باعث عفونت در سیتم تنفسی پرنده شده و تلفات ۸۰ درصدی به جای میگذارد.

علائم بیماری برونشیت عفونی

خس خس سینه، عطسه، سرفه، تنفس با دهان باز، کاهش اشتها و اختلالات عصبی از نشانه های بیماری برونشیت می باشند. متأسفانه این بیماری درمان خاصی ندارد و فقط با پیشگیری و خرید گله های سالم می توان ریسک ابتلا به بیماری برونشیت را کاهش داد.