تولید مثل طوطی برزیلی – جوجه کشی طوطی برزیلی

تولید مثل طوطی برزیلی

تولید مثل و جوجه گیری از طوطی برزیلی کاری سهل و آسان به شمار می رود، به شرطی که نکات مهم مربوط به جفت شدن طوطی برزیلی ها را بدانید و آنها را رعایت کنید. پرورش دهندگان طوطی برزیلی با دیدن جوجه های از تخم درآمده و رشد روز افزون آنان احساسی شادی و خوشحالی می نمایند. البته باید توجه داشت که نباید از هر جفت خریداری شده انتظار تولید مثل داشت، زیرا بارها اتفاق افتاده است که هر دو طوطی خریداری شده هم جنس بوده اند.

در صورت ماده بودن، شاهد تخم گذاری هر دو طوطی بوده و تخمهای آنان فاقد نطفه خواهد بود و قادر به جوجه دهی نخواهند بود و در صورتی که هر دو طوطی نر باشند، تخم گذاری نیز مشاهده نخواهد شد، لذا چنان چه پرورش دهنده ای به تولید مثل طوطی برزیلی خود علاقه مند باشد، باید از همان آغاز یک جفت نر و ماده خریداری نماید. نر و ماده مذکور باید به یکدیگر عادت کرده و یکدیگر را به عنوان جفت پذیرفته باشند، و تنها در این صورت است که اقدام به تولید مثل خواهند کرد. نر و ماده طوطی برزیلی شباهت بسیار نزدیکی به هم دارند. در مقاله تعیین جنسیت طوطی برزیلی برخی نشانه های نر یا ماده بودن این پرندگان را شرح داده ایم.

در این مطلب از بلاگ چیکن دیوایس به طور کلی نحوه جوجه کشی و جفت زدن طوطی برزیلی را به شما خواهیم گفت.

دستگاه جوجه کشی حرفه ای ۱۲ تایی

» مناسب برای جوجه کشی از طوطی برزیلی

» دارای سنسور دما و رطوبت SHT نسل چهار

» دارای فیلم گام به گام جوجه کشی به صورت رایگان

قیمت : ۴,۹۷۰,۰۰۰ تومان

مشاوره خرید دستگاه

توضیحات و خرید

سن مناسب برای جفتگیری طوطی برزیلی

طوطی نر و ماده باید حداقل ده ماه سن داشته باشند و طوطی های بالایی ۵ تا ۶ سال سن نیز باید از چرخه تولید مثل و جوجه گیری خارج شوند. البته گاها این پرنده ها د رکمتر از ۱۰ ماهگی و گاها بعد از یکسالگی به بلوغ کامل جنسی میرسند. زمان رسیدن به سن بلوغ جنسی در این پرنده ها به نژاد و نحوه نگهداری و تغذیه آنها بستگی دارد. حالت کندن پرها در این پرنده معمولاً نشانه ی تمایل آن به آشیانه سازی است. این پرنده پس از ساختن آشیانه غالباً همان جا به استراحت می پردازد. گرفتن جوجه از «طوطی برزیلی» در خانه امکان پذیر است، به شرط آن که گوشهای خلوت و آشیانهای مناسب برای پرنده فراهم شود. طول و عرض و ارتفاع جعبه آشیانه این پرنده باید تقریباً ۲۰ تا ۲۳ سانتی متر باشد.

تهیه لانه برای جوجه کشی طوطی برزیلی

لانه جوجه کشی را باید بعد از مشاهده رفتارهای جفت گیری در اختیار این پرندگان قرار داد. همچنین پس از مستقل شدن جوجه ها بهتر است که لانه را برداشت تا مولدها حداقل چند ماده استراحت کنند. نحوه ساخت لانه برای طوطی برزیلی را در این پست بخوانید.

نکته: اگر به تازگی برای پرنده خود جفت تهیه کرده اید، بلافاصله جفت جدید را داخل پرنده قبلی قرار ندهید. جفت جدید بهتر است که به مدت ۳ هفته در قفسی جداگانه و زیر قفس پرنده اولی نگهداری شود. در این بازه زمانی استرس پرنده جدید از بین رفته و هر دو پرنده با یک دیگر ارتباط برقرار خواهند کرد و در نتیجه زودتر همدیگر را برای جفت شدن قبول خواهند کرد.

تقویت نطفه طوطی برزیلی

برای تقویت نطفه طوطی برزیلی باید حداقل ۳ هفته قبل از جفت گیری این پرنده، دانه ها و غذاهای مقوی و مکمل به جفت ها بدهید. دانه هایی که طبع گرم دارند همچون تخم کتان، کافیشه، شاهدانه و جوانه گندم تأثیر زیادی بر قوی شدن نطفه پرنده دارند و پرنده را جهت مستی و جفت گیری اماده میکنند. اما باید توجه داشت که این دانه ها چربی بالایی داشته و مصرف بیش از حد آنها باعث بیماری کبدی در پرنده میشود. بنابراین به مقدار بسیار کم از این دانه ها برای تقویت طوطی برزیلی استفاده کنید. جوانه گندم را میتوانید دو بار در هفته به این پرنده بدهید تا هم نطفه قوی تری داشته باشند و هم ماده تعداد بیشتری تخم بگذارد.

از داروی تقویت نطفه نیز میتوان برای این منظور استفاده کرد. یکی از پرکاربردترین آنها قطره ad3e می باشد. همچنین عرق یونجه نیز برای نطفه سازی و تقویت جفت ها موثر می باشد. در زمان اماده کردن جفت ها ۵ قطره ار این عرق را در ۱۰۰ سی سی حل کنید و فقط یکبار در هفته به پرنده ها بدهید.

تنها مشکلی که ممکن است در گرفتن جوجه از طوطی برزیلی در خانه با آن مواجه شد، پایین بودن میزان جوجه درآوری تخمها است. علت این امر هنوز مشخص نشده است، اگرچه آن را به کم بودن میزان رطوبت نسبت میدهند. لذا باید توجه داشت که رطوبت مناسب برای جوجه درآوری طوطی برزیلی رطوبت ۶۵٪ بوده و تأمین روشنایی به مدت ۱۲ ساعت در روز برای جوجه درآوری ضروری است. این پرنده معمولاً خیلی خوب از جوجه های خود نگهداری می کند، به شرط ان که جعبه اشیانه در طول دوران پرورش جوجه ها تمیز و بی عیب و نقص باقی بماند. طوطی برزیلی اندام تناسلی خارجی ندارد و در پرنده نر بیضه ها در داخل بدن قرار دارند. در فصل تولید مثل بیضه ها در پرنده نر یک صد برابر بزرگ تر می شود و تخمدان در پرنده ماده نیز بزرگ تر می شود.

در زمان آماده کردن جفت ها از کف دریا نیز در قفس استفاده کنید تا مواد معدنی لازم به خصوص کلسیم برای تخمگذاری ماده در دسترس باشد.

نکات مهم در جوجه کشی طوطی برزیلی

در زمان آماده سازی جفت ها و همچنین جوجه کشی از آنها، محل قفس باید ثابت باشد. هرگونه دستکاری و جابجایی قفس باعث بی اعتمادی پرنده ها و عدم جفت گیری آنها خواهد شد. همچنین در زمان جوجه کشی از دست مالی کردن لانه و تخم ها و سرک کشیدن پی در پی به لانه خودداری کنید در غیر اینصورت طوطی برزیلی تخم ها را از لانه بیرون می اندازد یا بر روی آنها نمی خوابد.

در زمان جفت شدن طوطی برزیلی نر و ماده، دمای محیط را بین ۲۵ الی ۲۷ درجه نگه دارید.

دوره جوجه کشی طوطی برزیلی معمولا ۲۳ روز است ولی گاها بیش از ۲۳ روز و یا کمی زودتر از ۲۳ روز تمام میشود. بنابراین با ایجاد شرایط محیطی ارام، تا اتمام جوجه کشی این پرنده ها صبر کنید.

طوطی برزیلی ماده حدودا ۹ روز بعد از جفت گیری برای گذاشتن اولین تخم آماده میشود. در این زمان جنس ماده بیشتر در لانه وقت صرف میکند و نر بیرون از لانه برای ماده غذا می آورد. این پرنده به طور معمول ۵ الی ۶ عدد تخم میگذارد و تخم ها معمولا با فاصله زمانی یک روز گذاشته میشوند. بعد از اخرین تخم، ماده تا اتمام جوجه کشی دائما بر روی تخم ها خواهد خوابید.

در طول جوجه کشی و دوره اماده سازی میتوانید هفته ای یک الی دو بار تخم مرغ آب پز به همراه هویچ نیز به مولدها بدهید. پس از تولد جوجه ها نیز این غذا برای مولدها بسیار مفید است. نکات مهم تغذیه طوطی برزیلی را در این لینک بخوانید.

جفت گیری طوطی برزیلی

پرنده نر اسپرم خود را در کلواک نگه میدارد و در هنگام جفتگیری با مالیدن انتهای کلواک خود با کلواک پرنده ماده این اسپرم را در کلواک پرنده ماده می ریزد و اسپرم به طرف اویدوکت حرکت نموده و تخم را قبل از مرحله ساخته شدن پوسته، بارور می کند و پس از بارور شدن تخم، پوسته آهکی تشکیل شده و تخم بارور از بدن پرنده ماده خارج می شود. تخمهای بارور معمولاً ۷ الی تا ۱۰ روز بعد از جفت گیری گذاشته می شود و پرنده ماده بین ۵ تا ۶تخم میگذارد و پرنده ماده قبل از تخم گذاری، ساعتهای طولانی را در لانه می گذراند و پس از گذاشتن اولین تخم به یک روز، تخم بعدی را می گذارد و پس از فارغ شدن از کار تخم گذاری، بر روی تخمها  می خوابد و در مدتی که بر روی تخم خوابیده، لانه را ترک نمی کند، از این رو پرنده نر اقدام به تهیه غذا برای پرنده ماده نموده و این غذاها را در اختیار پرنده ماده قرار می دهد.

نگهداری از جوجه طوطی برزیلی

جوجه ها پس از این که از تخم درآمدند تا چند ساعت از محتویات کیسه زرده تغذیه می کنند و نیازی به تغذیه مادر ندارند و پس از این که محتویات کیسه زرده تمام شد، مادر اقدام به تغذیه آنان می کند و اگر مادر به هر علتی از تغذیه جوجه ها خودداری کرد، پرورش دهنده باید به صورت دستی به جوجه ها غذا بدهد و نباید فراموش کرد که پدر و مادر جوجه ها بهتر از هر کسی دیگری قادر به تغذیه جوجه های خود هستند و تا زمانی که آنان به صورت طبیعی اقدام به تغذیه و نگهداری از جوجه ها می کند نباید به هیچ وجهی دخالت کرد. برخی از گونه های طوطی برزیلی قادرند سه بار در سال تخم گذاری کنند.

برای اطمینان از باروری تخم ها می توان ۵ تا ۶ روز بعد از خوابیدن مادر بر روی تخمها، آنها را به آرامی برداشته و در مقابل چراغ نور قوی گرفته و محتویات آن را مشاهده کرد. در صورتی که تخم بارور باشد لکهای سیاه در وسط تخم دیده خواهد شد که اطراف آن را رگهای خونی احاطه کرده است و در صورتی که تخم بارور نشده باشد در آن هیچ چیزی دیده نخواهد شد.

در فصل جفت گیری باید آب به میزان کافی در اختیار پرنده قرار گیرد و میوه های تازه و آبدار در اختیار پرنده قرار گیرد و در مدت خوابیدن روی تخم و بیرون آمدن جوجهه ا از تخم بهتر است که برای تامین رطوبت مناسب داخل لانه از اسفنجهای مرطوب و یا برگ خیس درختان استفاده شود. چرا که طوطی برزیلی یک پرنده استوایی است و این مناطق از رطوبت بالایی برخوردار هستند. لذا باید برای تأمین شرایطی شبیه به شرایط جنگلهای استوایی محل زیست این پرنده  جوجه ها قبل از بیرون آمدن از تخم ابتدا سوراخی در آن ایجاد می کنند تا بتوانند از طریق ان تنفسی کنند و پس از ۱۲ تا ۲۴ ساعت به تدریج پوسته تخم را شکسته و از تخم بیرون می آیند.

در این مرحله بدن آنان بسیار ظریف و شکننده بوده و نیاز به حمایت مستقیم مادر دارند. در این مرحله مادر اقدام به تغذیه آنها با محتویات چینه دان می کند که در برگیرنده آنزیمهای هضم کننده می باشد و به تدریج که جوجه ها بزرگ تر می شوند غذای مادر شامل دانه های نیم هضم غذا میگردد تا جوجه ها بتوانند به تدریج به غذای طبیعی عادت کنند. مادر به مدت هشت هفته اقدام به تغذیه جوجه ها می کند و سپس آنها را از غذا گرفته و سعی می کند که روش غذا خوردن را به آنها یاد دهد و هنگامی که جوجه ها به اندازه کافی بالغ شدند آنها را از لانه دور می سازد تا بتوانند به طور مستقل زندگی نمایند.