علت کاهش دمای جوجه کشی در دوران هچر چیست؟

دما مهم ترین عامل در جوجه کشی است، در صورت بروز کوچکترین تغییر در دمای جوجه کشی، احتمال مرگ جوجه داخل تخم و حتی ناقص متولد شدن آن وجود دارد. طبق تحقیقات انجام شده توسط برینسی (Brinsea) سلول ها و مولکول ها در دمای ۳۷ درجه بهترین عملکرد و رشد را خواهند داشت. بنابراین اگر دما کمتر از ۳۵ درجه باشد، جوجه ها ناقص به دنیا خواهند آمد و علت آن عدم رشد کامل برخی از سلول ها (به دلیل مناسب نبودن دما) می باشد. 

هم چنین نطفه و جنین قرار گرفته در دمای بالاتر از ۳۹ درجه، دچار شوک دمایی شده و احتمال مرگ آن در داخل تخم وجود دارد. اما اگر تجربه جوجه کشی داشته باشید و یا جدول اطلاعات جوجه کشی را مشاهده کرده باشید، حتما دقت کرده اید که در دوران هچر جوجه کشی از همه پرنده ها، نیم درجه دما را کاهش می دهیم. 

در ادامه این نوشته از مجموعه مقالات تخصصی جوجه کشی، به علت و منطق کاهش دما در دوره هچر خواهیم پرداخت تا درک بهتری از عمل جوجه کشی داشته باشید، این آگاهی به شما در جوجه کشی حرفه ای کمک خواهد کرد. 

مفهوم دمای متابولیک در جوجه کشی

در مقاله ای تحت عنوان تفاوت دمای هوای داخل دستگاه جوجه کشی و دمای پوسته تخم که پیش تر منتشر شده بود به دو نوع دما در داخل دستگاه جوجه کشی اشاره شد. حرارت اولی که تحت عنوان دمای کلان یا ماکرو نیز شناخته می شود، توسط المنت ها تولید شده و برای ادامه جوجه کشی مهم است. این حرارت به وسیله سنسور SHT سنجش می شود. 

اما حرارت دومی نیز در داخل دستگاه جوجه کشی وجود دارد که تحت عنوان دمای میکرو یا دمای متابولیک شناخته می شود، این حرارت توسط جنین تولید شده و هر چه قدر که جنین رشد بیشتری پیدا می کند و به دوران هچر نزدیک تر می شود، مقدار حرارت متابولیکی تولیدی آن نیز افزایش می یابد. دمای میکرو توسط تب سنج های لیزری قابل اندازه گیری بوده و در فاصله یک میلیمتری تخم وجود دارد. 

هر چه به دوران هچر نزدیک می شویم، دمای متابولیک افزایش می یابد

هر چه قدر که به دوران هچر نزدیک می شویم، جوجه ها بزرگتر شده و فضای خالی تخم کمتر می شود. افزایش جثه آنها سبب افزایش میزان فعل و انفعالات سلول ها و در نتیجه افزایش دمای متابولیکی شده و محبوس بودن جوجه در داخل، شرایط را برای تنفس و ادامه حیاط مشکل می کند. از طرف دیگر، سیستم تنفسی جوجه ها در دوران هچر تکمیل شده و شروع به تنفس می کنند که همین امر دمای داخل تخم را دو چندان می کند. 

در نتیجه جوجه هایی که تحمل کمتر و بینه ضعیف تری دارند، در اثر این حرارت تولید شده و حرارت بالای داخل دستگاه جوجه کشی دچار شوک دمایی و تشنج و مرگ می شوند. 

به همین دلیل جهت مساعد کردن شرایط، در دوران هچر دما را نیم درجه کاهش می دهیم تا از تنج جوجه ها جلوگیری شود. هم چنین دریچه هوایی دستگاه را به مقدار بیشتری باز می کنیم تا هم اکسیژن کافی به جوجه های داخل تخم برسد و هم دمای متابولیکی تولیدی آنها سریعتر تخلیه شود. 

جوجه های بزرگتر، دمای متابولیکی بیشتری دارند 

اگر تجربه جوجه کشی از اردک و غاز و قوغاز را داشته باشید و یا مقالات و فیلم های آموزشی مربوطه را مطالعه و مشاهده کرده باشید، متوجه خواهید شد که از روز هفتم به بعد باید تخم ها را آب پاشی کرد. علت این آب پاشی دقیقا به جهت کاهش دمای متابولیکی و جلوگیری از تشنج و مرگ جنین در داخل تخم است. 

اما در مورد تخم بوقلمون که آب پاشی وجود ندارد، به دلیل عدم اگاهی پرورش دهنده شاهد تلفات بیشتری هستیم. به همین دلیل برخی از پرورش دهندگان، دستگاه را در این امر مقصر می دانند. در حالی که اگر دما را در طول دوره جوجه کشی کاهش دهیم و دریچه های هوایی را به مقدار بیشتری باز کنیم تا حد قابل توجهی از مرگ جوجه های بوقلمون و سایر پرنده های درشت تخم جلوگیری خواهیم کرد. 

 به همین منظور یک مقاله آموزشی جامع همراه با ویدیوی آموزشی رایگان منتشر کرده ایم تا شما را در جوجه کشی از پرنده های درشت تخم به موفقیت برسانیم. حتما مقاله تکنیک های جوجه کشی موفق از پرنده های درشت تخم را بخوانید. 

جمع بندی نهایی 

در این نوشته به علت کاهش دما در دوران هچر پرداخته شد و به این نتیجه رسیدیم که جوجه ها به تدریج که در داخل تخم رشد می کنند، حرارت بیشتری از خود تولید می کنند و ترکیب شدن این گرما با گرمای داخل دستگاه جوجه کشی سبب هم افزایی دمایی شده و شوک حرارتی بالایی را به آنها وارد می کند. جوجه هایی که ضعیف تر هستند توانایی تحمل این دما را نداشته و دچار تشنج و مرگ می شوند. 

جوجه های درشتی مانند بوقلمون و اردک و غاز به دلیل جثه بزرگ تر خود، حرارت متابولیکی بیشتری تولید کرده و احتمال تلفات بیشتری دارند، بنابراین کاهش دما در دوران هچر تا حدی مانع از وارد آمدن شوک دمایی شده و به زنده ماندن و هچ موفق جوجه ها کمک می کند.