افزودنی های غذایی غیر مغذی دان طیور
مواد چسبنده در پلت سازی:
افزودنی های غذایی غیر مغذی دان طیور : چون پرندگان قادر به مصرف مقدار کافی خوراک خرد شده برای تامین انرژی مورد نیاز خود نیستند. لذا نتایج نامطلوبی برای حیوان خواهد داشت. تحقیقات نشان داده تولید تخم طیور می شود. از متداول ترین مواد، بنتونیت های پودر شده و فرآورده های جامد یا مایع صنایع پشم میباشند.
چاشنی ها
در مبحث افزودنی های غذایی غیر مغذی دان طیور برای بهبود مزه خوراک: طیور دارای حس چشایی بوده ولی حس بویایی آنها ضعیف می باشد. مطالعات بسیاری برای مشخص کردن اینکه آیا طیور بعضی از مواد غذایی یا مخلوط غذا را براساس مزه قبول یا رد میکنند انجام گرفته است. ولی هنوز چاشنیهایی یافت نشده که بتواند مصرف خوراک را افزایش دهد.
آنتی بیوتیک ها و نیتروفوران ها
به مقدار کم، از تخریب میکروبی خوراک جلوگیری و از تولید مواد (سمی توسط میکروبهای روده می کاهد. آنتی بیوتیک ها ، گروهی از ترکیبات شیمیایی هستند که به صورت بیولوژیکی توسط برخی گیاهان یا میکروارگانیزم ها از جمله قارچ ایجاد شده و خواص باکتری کشی یا بازدارنده رشد باکتری ها را دارند.
برخی از آنتی بیوتیک ها علیه باکتریهای گرم مثبت و گروه دیگری علیه باکتریهای گرم منفی مؤثرند. در حالیکه گروهی نیز وسیع الطیف بوده و علیه گروه زیادی از باکتری های گرم مثبت و گرم منفی مؤثرند.
برخی از مواد شیمیایی مانند نیتروفورون ها دارای خواص ضد باکتریایی و باز دارنده رشد بوده و در حد موثر برای مرغ با سایر حیوانات سمی نمی باشند.
قارچ کش ها
برای جلوگیری از رشد کپک های مضر در خوراک و یا دستگاه گوارش طیور مورد استفاده قرار می گیرند.
روبیوتیک ها و پری بیوتیک ها
پروبیوتیک یک کلمه یونانی است و ماده ای که توسط میکروارگانیسمی تولید شده و رشد میکروارگانیسمهای دیگر را تحریک نماید. پروبیوتیک ها نقش مهمی در افزایش بهرهوری و تولیدات دام و طیور دارند. در واقع پروبیوتیک ها ارگانیسم های مفیدی می باشند که توازن میکروبی روده را تحت تاثیر قرار می دهند.
پروبیوتیک ها به شکل پودر، قرص، کپسول ، گرانول و خمیر استفاده شدہ و میتوانند به صورت مستقیم از طریق دهان و همراه با آب و خوراک مصرف شوند. ماست ۹ فرآورده های آن نیز یک پروبیوتیک ساده شمار می روند.
محدودی از گونه های باکتریایی که هدف آنها بهبود سلامتی میزبان می باشد به طور موثری بر ارتقای سلامت پرندہ تاثیر میگذارند. جوجه های جوان نسبت به تهاجم عوامل بیماریزا بسیار حساسند. بنابراین باید هرچه سریعتر جمعیت میکروارگانیسمهای مفید در سیستم گوارش آنها تشکیل گردد.
اهمیت تغذیه جوجه پس از هج
پژوهشگران معتقدند که چگونگی تغذیه جوجه بلافاصله پس از هج تأثیر زیادی در عملکرد حیوان دارد.
اهمیت تغذیه اولیه:
جوجه با کیسه زرده بزرگی که تقریبا ۲۰ درصد از کل وزن بدنش را تشکیل می دهد، از تخم خارج می شود. کیسه زرده حاوی مقدار زیادی چربی و پروتیین بوده که می توانند ۵۰ درصد انرژی و ۴۳ درصد پروتیین مورد نیاز جوجه را در چند روز اول زندگی فراهم کنند.
مواد غذایی کیسه زرده به سرعت کاهش مییابد و اغلب تا روز سوم کاملا جذب می شود. حدود ۸۰ درصد چربی زرده، در پایان اولین روز پس از خروج جوجه مصرف می گردد. میزان تری گلیسرید موجود در زرده در زمان خروج از تخم کمتر از یک گرم است.
اگر تری گلیسرید به عنوان منبع انرژی اولیه در نظر گرفته شود. یک گرم تری گلیسرید با شرط بازده ۹۵ درصد تنها قادر به تامین ۸ تا ۹ کیلو کالری انرژی متابولیسمی خواهد بود. با توجه به اینکه میزان نیاز جوجه به انرژی، خیلی بیشتر از این حد می باشد. تری گلیسرید موجود در زرده، به عنوان تنها منبع انرژی پس از خروج جوجه از تخم، برای تامین انرژی مورد نیاز جوجه کافی نمی باشد.
بنابراین دسترسی به خوراک پس از خروج جوجه از تخم ضروری است. مطالعات نشان میدهد که دسترسی به خوراک، باعث جذب سریعتر کیسه زرده می شود. حرکت روده ها در جوجه های تغذیه شد، سبب انتقال سریعتر زرده به داخل روده شده و به این ترتیب عفونت ناشی از عدم جذب کیسه زرده نیز به میزان زیادی کاهش خواهد یافت.
بررسی ها نشان داده، جوجه هایی که به مدت ۴۸ ساعت خوراک مصرف نکردند، ۷/۸ درصد وزن بدن خود را از دست داده و وزن روده کوچک نیز۸۰ درصد کاهش یافت.
