گونه های مختلف مرغ مینا

گونه های مختلف میناها

گونه های مختلف مرغ مینا : خانواده میناها و سارها بسیار بزرگ است و شامل پرندگانی استثنایی در زیبایی است که میتوان همهٔ آنها را به سهولت در قفس یا پرنده خانه نگهداری کرد.

سارها بیش از ۱۰۰ گونه اند که واردات بیشتر آنها به آمریکا ممنوع است.

در آمریکا قوانین من جمله قوانین مربوط به واردات پرندگان از یک ایالت به ایالت دیگر متفاوت است.

به علاوه تفسیر قوانین نیز متغیر است. برای ممنوعیت واردات پرندگان و غیره دلایل مهمی وجود دارد.

به طور مثال، واردات سار معمولی به آمریکا، تبدیل به یک مشکل جدی شد.

ابتدا این پرنده را برای کنترل حشرات به طور وسیع وارد کردند، اما قابلیت تطابق بی نظیر این پرنده، باعث تکثیر فراوان آن شد، به طوری که امروزه در بسیاری از نقاط جهان به صورت یک آفت جدی محصولات کشاورزی درآمده است.

دیگر اعضای خانوادهٔ میناها و سارها نیز در برخی نقاط جهان به صورت آفت درآمده اند.

به طور مثال مینای معمولی با نام لاتین Acridotheres tristis در هوایی یک آفت جدی محسوب می شود.

بنابراین واردات بی رویه بسیاری از این گونه ها عملی اشتباه است.

در بیشتر موارد علت واردات زیاد، مقابله با حشرات بوده است، زیرا این گونه ها به مقدار بسیار زیاد از حشرات تغذیه می کنند.

گونه های مختلف مرغ مینا

بنابراین از این نظر هم اکنون نیز این پرندگان مفیدند و در طبیعت و نیز در کشاورزی، این پرندگان در مبارزهٔ بیولوژیکی بر علیه حشرات مضر خواص زیادی دارند.

اما قابلیت تطابق آنها با شرایط محیطی مختلف چنان بالاست که در مقابل دیگر پرندگان، اجتماعاتی بزرگ را تشکیل میدهند و تعادل گونه های مختلف پرندگان در حیات وحش را برهم میزنند و چون در طبیعت، دشمنان خاصی ندارند، تکثیر آنها .بسیار سریع است به نظر می رسد که لااقل دو جنس از این خانواده؛ یعنی ACridothereS و SturnuS نباید وارد شوند، زیرا عمده مشکلات توسط گونه های مختلف این دو جنس ایجاد شده است.

البته تمام اعضای این خانواده قابلیت تطابق خوبی با محیطهای غیربومی ندارند و بعضی از آن ها بسیار نادر و گرانقیمت هستند.

نام غالباً در گونه های دو جنس مذکور به یک مفهوم به کار میرود.

بیشتر این گونه ها با زندگی در پرنده خانه ها بیشتر تطابق مییابند تا با زندگی در قفس و به عنوان پرندگان حرف زن.

برخی از آنها اگر از جوجگی به طور دستی تغذیه شوند و آموزش ببینند، حرف زدن را یاد می گیرند، ولی هیچ یک از آنها به اندازه جنس “Gracula” توانایی یادگیری حرف زدن ندارند.

بسیاری از میناها فقط در نقاط بومی خود یافت می شوند.

شاید علت این باشد که در آن کشورها برنامه ای برای صادرات آنها وجود ندارد.

این گونه ها در این کتاب ذکر نشده و چون این کتاب فقط در مورد میناهاست، سارها نیز مورد بحث قرار نگرفته اند.

اگرچه اغلب میناها از سایر پرندگان، بهتر با محیطهای جدید تطابق مییابند، ولی تطابق آنها در دوران جوجگی بیشتر است.

گونه های مختلف مرغ مینا را بشناسید

گونه های مختلف مرغ مینا : مینای کولتو

این مینا سه زیرگونه دارد و بومی فیلیپین است و یکی از زیرگونه های آن بومی جزایر سولو است.

این مینا به ندرت یافت می شود، اما خیلی گرانقیمت نیست.

این مینا زیاد زیبا نیست، ولی ظاهری عجیب دارد.

کل طول بدنش از نوک منقار ۲/۵ سانتیمتری تا انتهای دم ۱۲ سانتیمتری آن، ۲۸ سانتیمتر است.

بدن و سر این مینا کوچک تر از مینای بزرگ هندی است، اما دم باریک تر آن درازتر و در انتها گردتر از آن است، سر این مینا پوستی لخت دارد و چنین به نظر میرسد که جمجمه ای عاری از پر دارد.

این پوست گوشوارهای پشت سر تا عقب فرق سر و از پایین تا ناحیه منقار پایین به جز گلو را میپوشاند.

یک خط باریک سیاه پردار از مرکز سر به طرف پایین و در عرض پیشانی بسیار باریک آن را میپوشاند.

تمام پوست لخت با پرهای سیاه و فقط یک حاشیه باریک در عقب سر احاطه شده است.

مینای کولتو دارای صدایی زنگ مانند است و در فیلیپین غالباً به عنوان مینای حرف زن در قفس نگهداری می شود و اگر قرار است که اهلی و حرف زن شود، باید از جوجگی نگهداری شود.

گونه های مختلف مرغ مینا : مینای جاوای بی دم

این مینا جثه بزرگتری از مینای بزرگ مالزیایی دارد و شکل گوشوارهٔ آن متفاوت است.

مینای بزرگ مالزیایی شبیه مینای بزرگ هندی است، به جز آن که پاها و بدنی کوچک تر و باریک تر دارد و دارای یک خط سیاه ظریف تر در مرکز لکهٔ پوستی نزدیک چشم است.

گونه های مختلف مرغ مینا : سار اروپایی

این سایر خویشاوند نزدیک میناست و بسیار باهوش و تهاجمی است.

این سار در تمام نقاط آمریکای شمالی تکثیر شده و پرنده ای به نام بلو برد را از منطقه مسکونی خودش رانده است.

گونه های مختلف مرغ مینا : سار ارغوانی درخشان

همانند سار اروپایی، این پرنده نیز باهوش و تهاجمی است، اما همانند مینا قدرت تقلید صدا ندارد.

در اروپا از این سار به عنوان یک پرنده قفسی نگهداری می شود.

گونه های مختلف مرغ مینا : مینای اوتشیلد

این گونه یکی از زیباترین گونه های میناهاست، اما به تقلید صدا شهرت ندارد و فقط بومی بالی است.

این مینا به شدت مورد علاقه کلکسیونرهای پرنده است.

این گونه دارای ۲۵/۵ سانتیمتر طول و بدنی متناسب و سنگین است.

عمدهٔ رنگ آن سفید برفی با نقاط سیاه برجسته روی نوک دُم و در انتهای پرهای پرواز است.

در این گونه، یک ماسک بزرگ آبی رنگ، چشمها را احاطه می کند و در اطراف گردن پخ می شود.

منقار کلفت آن به نظر کوتاه می آید، زیرا پیشانی پردار آن تا جلو ادامه دارد. به نظر میرسد که در اینگونه، آرواره بالایی تقریباً نصف آرواره پایینی است.

منقار غالباً خاکستری مایل به آبی و در نوک مایل به زرد است. در اینگونه، پاها و پنجه های خاکستری مایل به آبی و نرم است.

گونه های مختلف مرغ مینا : مینای بال سیاه

این مینا در بین تمام میناها از نظر رنگ و شکل تنوع بیشتری دارد.

گونه های مختلف مرغ مینا : مینای سر طلایی

گاهی اوقات این مینا به اشتباه با نام لاتین MinO COrOnatus خوانده می شود. این مینا بومی هندوستان، برمه، تایلند، کامبوج، لائوس، ویتنام و نقاط شمالی مالزی است.

این گونهٔ مینا به طور عمده از بانکوک (پایتخت تایلند) به بازارهای جهانی صادر می شود و به تازگی به دست پرنده دوستان رسیده، ولی هنوز کمیاب است.

بیشتر شهرت آن به عنوان پرنده مناسب پرنده خانه است تا یک پرنده قفسی.

این گونه شهرت چندانی در حرف زدن ندارد، اما اگر از جوجگی تربیت شود، ممکن است کمی حرف زن شود.

جوجه های این گونه ابداً به زیبایی بالغ ها نیستند، زیرا فاقد رنگ زرد طلایی روشن هستند.

کلی طول بدن این مینا اندکی بزرگتر از ۲۰/۵ سانتیمتر است.

گم در این گونه عریض، کوتاه و مربعی است و هر دو جنس نر و ماده شبیه هم هستند.

گوشواره لخت مایل به زرد این پرنده، اطراف چشم را کاملاً احاطه می کند.

منقار این مینا نارنجی شاخی است. شکل و نسبت های قسمت های مختلف بدن این مینا شبیه مینای بزرگ هندی است.

رنگ روشن و طلایی درخشان، ناحیه بزرگی را میپوشاند که شامل چانه و گلو و بالای سر از پیشانی تا قسمت پایین گونه می شود، درحالی که ناحیه پشت چشمها و طرفین گردن سیاه است و یک ستیغ کوتاه روی پیشانی آن دیده می شود.

یک ناحیه بزرگ زرد رنگ نقاط مرکزی پرهای پرواز را میپوشاند که این ناحیه در مینای بزرگ هندی سفید است.

جنس ماده این مینا دارای ستیغ کوتاهتر با زردی کمتر در ناحیه گلو است.

در این مینا، بقیه پرها سیاه و دارای رنگ سبز درخشان با تلئلوء آبی است.

پنجه ها و پاها نیز در این گونه نارنجی مایل به زرد است.

گونه های مختلف مرغ مینا : مینای جزیره نیاس یا مینای غول آسا

این زیرگونه، بزرگ جثه ترین مینای جاوا است که اکنون در ۴ جزیره در غرب سوماترا یافت می شود، ولی در گذشته بسیار کمیاب بود.

در تجارت میناها، این نژاد به غلط به نام مینای جاوا شهرت یافته است.

این نژاد در بین زیرگونه های دیگر مینای جاوا، بزرگترین جثه را دارد.

کل طول بدن این مینا با احتساب طول دم، ۳۸/۱ سانتیمتر است.

سر آن بزرگتر و منقارش نیز کلفتتر از مابقی جاواهاست.

در این نژاد، قطعه ای از گوشواره که در زیر چشم قرار دارد ، نسبت به سایر قسمت های بدن محدودتر است.

درمقایسه با سایر نژادها، گوشواره ها درازتر و باریک ترند و فاصله نوک آنها از هم، در پس سر بسیار جوجه میناهای جوان این نژاد، سخنگوهایی بسیار عالی می شوند، به طوری که از مینای جاوا هم قابلیت بیشتری در یادگیری سخنگویی دارند.

وقتی مردم افراد این نژاد را با جاوای اصلی و دیگر زیرگونه های جاوا مقایسه می کنند، از آنها و سایر میناها ناامید می شوند.

گونه های مختلف مرغ مینا : مینای سخن گوی قیلیپینی (Philippine Talking Mynah)

این مینا زیرگونه دیگری از مینای جاوا است که جثه کوچکتری از آن دارد.

این نژاد در ناحیه پالاوان و جزایر همسایه فیلیپین یافت می شود، طول این نژاد ۲۷/۹ سانتیمتر است و تقریباً برابر است با مینای هندی بزرگ.

اگرچه سر بزرگتر، منقار کلفتتر و الگوی متفاوت گوشواره ها موجب می شود که بیشتر به مینای جاوا شبیه باشد.

در این نژاد، آویزه گوشواره ها در پس سر کوچک ترند.

این نژاد در فیلیپین شهرت زیادی دارد، اما معمولاً صادر نمی شود.

جوجه های این نژاد از مینا در مقیاس کافی برای صادرات به خارج از فیلیپین صید یا تکثیر نمی شوند، لذا بیشتر دست اندرکاران واردات میناها، این نژاد را سخن گوشونده خوبی نمیدانند.

البته این موضوع حقیقت ندارد و علت برداشت مذکور از این نژاد، این بوده است که صادرات قابل توجه ای نداشته و تعداد کمی هم که از این نژاد صب در سده است، بسیار مسن بوده اند، زیرا برخی افراد که شخصا به تعلیم تعدادی از افراد این نژاد اقدام کرده اند، قابلیت سخنگو شدن آنها را خوب ارزیابی کرده اند.

گونه های مختلف مرغ مینا : مینای آندامان یا مینای نیکوبار (Andaman or Nicobar)

آندامان نژاد دیگری از گونهٔ مینای جاوا است. نام لاتین این نژاد Graculd religiOSd andamanensis است.

این نژاد از نظر همه خصوصیات شبیه مینای هندی بزرگ است، به جز آنکه منقارش کلفتتر است.

این نژاد مینا وارد عرصه تجارت جهانی میناها نشده و لذا چندان شناخته شده نیست.

گونه های مختلف مرغ مینا : مینای گیلون (Geylon Mynah)

آخرین نژاد از گونه مینای جاوا، مینای گیلون است که به عنوان یک مینای بازیچه در گیلون شهرت زیادی دارد، اما به بازارهای جهانی صادر نمی شود.

این نژاد کمی سنگین تر از مینای هندی کوچک است، اما طول آن تقریباً برابر مینای هندی کوچک است.

در این نژاد، گوشواره ها فقط در پس سر قرار دارند.

رنگ منقار در این نژاد قرمز مایل به نارنجی است و یک نوار عریض سیاه در قاعده منقار دیده می شود.

خانواده مینا بسیار بزرگ است. این خانواده شامل سارها و پرندگانی سارمانند با ویژگیهای ظاهری تقریباً مشابه است.

گونه ها و نژادهای مختلف این خانواده در سراسر جهان پراکندگی دارند. همچنین شماری از نژادهای غیربومی از یک کشور به کشور دیگر وارد شده اند.

میناهای کوچک جثه تر و سارها عادات خاصی در راه رفتن دارند که غالباً شبیه یک رژه بزرگ است.

میناهای جاوا و شماری از میناهای بزرگ جثه، عادت به راه رفتن ندارند، بلکه وقتی روی زمین هستند، می جهند.

در حالت وحشی، میناهای جاوا، پرندگانی جنگلی هستند و به ندرت روی زمین می آیند.

برخی دیگر از پرندگان نیز با درجاتی کمتر، قدرت تقلید صدا دارند.

این ها شامل : کلاغ ها، زاغها، و حتی مگپی ها (magpies) می شوند، اما هیچ یک قابل قیاس با میناها نیستند.

یک شایعه قدیمی هنوز بر سر زبانهاست که میگوید:

کلاغ ها و زاغ ها قابل سخنگو شدن هستند، اما مشروط به این که زبان آنها دوتیکه یا چاکدار باشد.

لذا برخی افراد ممکن است برای سخنگو کردن آنها اقدام به چاک دادن زبان آنها کنند.

اما این عمل بی رحمانه هرگز موجب سخنگو شدن آنها نخواهد شد. من نمیدانم به چه علت نویسنده یکی از منابع مورد استفاده، چنین اظهار داشته است که به جز گونه ها و نژادهای موجود در خانواده میناها؛ کلاغ ها، زاغ ها و مگپی ها هم قابلیت سخنگو شدن را دارند، اما اشاره ای به خانواده بزرگ طوطیها نکرده است.

درحالی که میدانیم اصل موضوع سخنگویی پرندگان مربوط به خانواده طوطی ها می شود و در آن خانواده است که قدرتمندترین پرنده مقلد صدا؛ یعنی کاسکوهای دم قرمز و دم سیاه (طوطیهای خاکستری آفریقایی) و دو گونه از آمازون ها وجود دارد و به علاوه برخی از ۳۴۰ گونه در خانواده طوطیها، در حد کم و بیش قابلیت سخنگویی دارند.

ظاهراً نویسنده آن کتاب، فردی است که منحصراً روی میناها کار کرده و به خاطر تعصبی که روی میناها دارد، حرفی از رقیب بسیار قدرتمندتر میناها یعنی کاسکوها به میان نیاورده است.

این هم یکی دیگر از مصادیق بارزی است که وقتی افراد غیر محقق یا کم سواد به کاری میپردازند، نسبت به همان کار چنان متعصب میشوند که به راحتی از حقایق دیگر چشم پوشی می کنند.