مشهورترین زیرگونه های مرغ مینا

مشهورترین زیرگونه های میناها

۱- مینای هندی بزرگ آسام (Greater India Hill Mynah)

مشهورترین زیرگونه های میناها : این مینا، یکی از سه زیرگونه از گونه مینای متوسط جثه (GraCulla religiOSd intermedia) است.
این مینا بومی منطقه ای وسیعی از شمال شرقی هندوستان در فوت هیل هیمالیا تا نپال، برمه، تایلند، ویتنام، لائوس، کامبوج و نواحی جنوبی چین است.
در چند دههٔ گذشته که تمام میناها از هندوستان به دیگر نقاط دنیا صادر می شد، دو رقم از مینای هندی آسام بسیار مورد توجه علاقه مندان خرید مینا بود: یکی رقم آسام و دیگری رقم نپال.

این دو رقم از نظر شکل ظاهری بسیار شبیه یکدیگرند و به سختی میتوان آنها را از یکدیگر تشخیص داد. همچنین هر مقدار تفاوتی که در استعداد آنها قابل تشخیص بود، احتمالاً مربوط می شد به تفاوت روش های مراقبت از جوجه ها قبل از صادرات. روش صید جوجه میناها، سن آنها در هنگام صید و تغذیه دستی آنها از منطقه ای به منطقهٔ دیگر، متفاوت است و این تفاوتها موجب می شود که وقتی آنها به سن بلوغ میرسند، تفاوت های زیادی از نظر میزان اهلی بودن، شکل ظاهری و Stamina داشته باشند. مینای هندی بزرگ آسام از تایلند و هندوستان، به تمام بازارهای پرنده در سرتاسر جهان صادر می شود.

اندازه کل بدن این مینا ۲۷/۹ سانتیمتر است که از این طول، ۸/۹ سانتیمتر مربوط به ذم تقریباً مربعی آن می شود. این مینا، در سن بلوغ دارای پرهایی به رنگ سیاه درخشان با تلئلوی سبز، آبی و ارغوانی و پرهای کوتاه سر با بافت مخملی است. جوجه های جوان این مینا دارای پرهایی به رنگ سیاه کدر و عاری از درخشندگی هستند. این مینا دارای پاها و پنجه هایی به رنگ زرد و منقار نارنجی روشن است که رنگ منقار به طرف نوک آن زرد می شود.
جوجه های جوان این مینا دارای منقاری به رنگ نارنجی روشن نبوده، بلکه منقار آنها زرد مایل به نارنجی است. در این مینا، یک نوار سفید بزرگ در ناحیه مرکزی شاه پرها (پرهای پرواز) وجود دارد که در منظره جانبی کاملاً مشخص است.

گوشواره ها در این مینا، زوایدی گوشتی – پوستی و عاری از پر هستند. گوشواره ها در ارقام مختلف میناها شکل های متفاوتی دارند و با زیاد شدن سن، شکل آنها تغییر می کند. در جوجه میناهای این زیرگونه، پوست گوشواره به رنگ عاج است و خود گوشواره چندان رشدیافته نیست، درحالی که در سن بلوغ، رنگ پوست آن زرد روشن است و خود گوشواره به صورت دو زایده شل دیده می شود که از سنین جوجگی تا بلوغ به تدریج رشد می کنند.

گوشواره ها در یک سالگی به صورت دور برجستگی کوچک دبیله .می شوند و در نرها بزرگتر از ماده هاست پوست گوشواره در زیر چشم تا پایین ترین نقطه آروارهٔ پایین عریض است. گوشواره ها از عقب روی قسمت اعظم بخش پایینی صورت توسعه مییابد و به سمت انتها باریک تر می شوند، اما نوک آنها به هم نمی رسد. یک مثلث کوچک از پرهای سیاه در دو طرف صورت، در پشت و زیر چشمها، نواحی گوشتی را قطع می کنند.

پنینسولاریس (Peninsularis)

زیرگونه دیگری از میناهای هندی بزرگ است که در فوتهیل در شمال شرقی پنینسولار پراکندگی دارد. این نژاد در مقایسه با نژاد قبلی، در نواحی جنوبی تر زندگی می کند. این نژاد حدود ۲/۵ سانتیمتر کوچکتر و عرض گوشواره های آن کمتر از نژاد قبلی است. همچنین مثلث پرهای سیاه در این نژاد، کمتر حالت مثلثی دارد، زیرا سوراخ پشت چشم عرض بیشتری دارد. منقار نیز در این نژاد کوچک تر و باریک تر از منقار نژاد قبلی است. در یک مینای بالغ جوان از زیرگونه های هندی بزرگ و جاوا، گوشواره ها بسیار به هم نزدیک اند، اما در پس سر به هم نمی رسند.

درحالی که در مینای هندی کوچک که استعداد کمتری هم دارد، گوشواره ها عریض و کاملاً جدا از هم هستند و انتهای آنها به سمت جلو و به طرف فرق سر برمیگردند. می شود، درحالی که به طور صحیح باید همان مینای هندی بزرگ نامیده شود. بسیاری از مردم این ارقام را نمی شناسند و تفاوتی بین آنها قایل نیستند، درحالی که برخی افراد معتقدند که این نژاد استعداد کمتری از مینای هندی متوسط دارد – البته این نظر فقط نظری است که در بین عدهای از مردم شایع شده است و نمی توان آن را حتماً صحیح پنداشت.

در واقع این نظر شبیه بسیاری از نظرهای شایع شده در مورد دیگر پرندگان است که به علت نداشتن پشتوانه علمی و ناآگاهی مردم، توسط برخی افراد شایع شده و می شود و مردم هم آنها را می پذیرند. مشابه چنین نظرات در مورد کاسکوها نیز بسیار شایع بود و هنوز هم تا حدودی هست، اما از وقتی من کاسکوها را عمیقاً مورد مطالعه و کتاب منتشر کردم، به تدریج مردم با خواندن این کتاب ها، دریافتند که بسیاری از نظراتی که توسط افراد نا آگاه یا سودجو شایع شده است، هیچ پایه و اساسی ندارند.

۲ – مینای هندی کوچک (Lesser India Hill Mynah)

این زیرگونهٔ مینا با نام لاتین (Gracula religiosa indica)بومی جنوب غربی هندوستان و گيلون است و اکنون به ندرت برای خرید یافت می شود. قبلا که مینای هندی بزرگ با قیمت بالا صادر می شد، این نژاد به عنوان جایگزینی برای نژادگران قیمت، با قیمت پایین و در مقیاس وسیع به خارج از هندوستان صادر می شد. اما چون اغلب افراد این نژاد در سنین بالا صادر می شدند، هرگز رضایت طالبین مینا در خرید این نژاد جلب نشد؛ زیرا اغلب آنها قابل اهلی شدن نبودند و توانایی تقلید صدا را نداشتند.

از آنجا که جوجه های این نژاد در سنین بالا صید و صادر می شدند، هرگز این نژاد نتوانست از نظر قابلیت اهلی شدن و یادگیری سخنگویی جای مینای هندی بزرگ را بگیرد. جوجه های مینای هندی بزرگ غالباً قبل از صادر شدن، به طور دستی تغذیه می شدند و به صورت اهلی صادر می شدند و خریداران به لحاظ اهلی بودن و دست آموز بودن و قابلیت بالای یادگیری سخنگویی، از آنها کاملا راضی بودند. اما تجربه نشان داده است که حتی اگر جوجه های مینای هندی کوچک به طور دستی هم تغذیه و صادر می شدند، هرگز نمی توانستند از لحاظ بازیچه شدن و قابلیت یادگیری سخنگویی به پای مینای هندی بزرگ برسند.

متوسط طول بدن این نژاد ۱۳ / ۲۴ سانتیمتر است. بنابراین به طور واضح کوچک تر و باریک اندام تر از مینای هندی بزرگ است. همچنین منقار آنها بسیار باریک تر و سر آنها بسیار کوچک تر از مینای هندی بزرگ است. وجه تمایز بین این دو نژاد، گوشواره های آنهاست. در مینای هندی کوچک، بین دو گوشواره در پس سر فاصله زیادی است. درحالی که گوشواره ها در مینای هندی بزرگ در پس سر بسیار نزدیک هم قرار میگیرند؛ در مینای هندی کوچک، گوشواره ها به طرف فرق سر، یک برگشتی U شکل دارند. در بالغ های این نژاد، لبه های گوشواره ها در نواحی داخلی فرورفتگیهای تیزی دارد.

در این نژاد، مثلث پرهای سیاه وجود ندارد، اما در جای آنها در دو طرف صورت، یک ناحیه پردار وجود دارد که در زیر چشم ها به طور کامل ناحیهٔ کوچکی از گوشواره ها را جدا می کند. در این نژاد نیز زواید پوستی – گوشتی (گوشواره ها)، از سنین جوجگی تا بلوغ، به تدریج رشد می کند.

۳ – مینای جاوا هیل (Java Hill Mynah)

در تجارت جهانی میناها، مینای جاوا با نام پادشاه میناها شناخته شده است. این نژاد در مقایسه با مینای هندی بزرگ، بسیار گران تر است و از همه جهات، به خصوصی سر و کلفتی منقار از ارقام هندی میناها بزرگتر است. اما از نظر طول واقعی بدن، فقط ۲/۵ سانتیمتر بزرگتر از مینای هندی بزرگ است.

در این نژاد، پوست گوشواره ها در ناحیهٔ پایینی صورت توسعه کمتری از مینای هندی بزرگ دارد و ناحیه پردار زیر و پشت چشمها، گوشواره ها را تقسیم میکند؛ البته در برخی از نژادها، این تقسیم کامل نیست. در بالغ این نژاد در مقایسه با مینای هندی بزرگ، پوست آویزه گوشواره در پس سر بزرگتر است.

این زیرگونه در مالزی، بورنئو و بسیاری از جزایر اندونزی یافت می شود. اما امروز در تجارت جهانی میناها، این نژاد به ندرت یافت می شود. شساز آنجا که صید و صادرات این نژاد به روش معمول انجام نمی شود، آن هایی که به روشهای غیرمرسوم صادر می شوند، برای سخنگو شدن بسیار پیر و نامطلوبند.

اما چنانچه افراد این نژاد در سنین پایین مورد تعلیم قرارگیرند، بهترین میناها از نظر قابلیت یادگیری سخنگویی خواهند بود و نسبت به میناهای هندی بزرگ برتری فراوانی دارند. مینای جاوا، چنانچه به خوبی مورد آموزش قرارگیرد، به خصوص اگر فردی با صدای زیر آن را تعلیم دهد، گیرایی بالایی دارد و پس از یادگیری بسیار واضح حرف میزند.

بنابراین میناهای جاوا از نظر قابلیت یادگیری سخنگویی بهترین استعداد را در بین تمام میناها دارند، مشروط بر این که سن بالایی نداشته باشند. مینای جاوا سه زیرگونه اندونزیایی دارد که از نظر جثه و بزرگی گوشواره باهم تفاوت دارند، اما هر سه در قابلیت یادگیری سخنگویی شبیه مینای جاوا هیل هستند. این سه زیرگونه که باتوئنسیس (BatuenSiS)، و نراتا (Venerata) و مرتنسی (MertenSi) نامیده می شوند، در جزایر جداگانه ای در اندونزی زیست می کنند.

مشهورترین زیرگونه های میناها را بشناسید

نژادهای میناهای سخنگو

مهمترین میناهای سخنگو که از بیشترین اهمیت تجاری برخوردارند، عبارتند از:

(A) Lesser India Hill Mynah (Gracula religiosa indica)

(B) Greater India Hill Mynah (Gracula religiosa peninsularis)

(C) Greater India Hill Mynah (Gracula religiosa intermedia)

(D) Philippine Talking Mynah (Gracula religiosa palawanensis)

(E) Geylon Mynah (Gracula ptilogenys)

(F) Andaman or Nicobar Mynah (Gracula religiosa andamanensis)

(G) Nias Island or Giant Mynah or Jawa Hill Mynah (Gracula religiosa robusta)

(H) Java Hill Mynah (Gracula religiosa batuensis)

(I) Java Hill Mynah (Gracula religiosa religiosa)

(J) Java Hill Mynah (Gracula religiosa venerata)

(K) Java Hill Mynah (Gracula religiosa mertensi)

مشخصات سه زیرگونه مشهور میناها

۱- مینای هندی بزگ

متوسط طول بدن: ۳۰/۵ سانتیمتر
متوسط طول بالها: ۱۶/۵ سانتیمتر
متوسط طول منقار: ۲/۴ سانتیمتر

۲- مینای هندی کوچک

متوسط طول بدن: ۲۵/۵ سانتیمتر
متوسط طول بالها: ۱۴ سانتیمتر
متوسط طول منقار: ۲/۴ سانتیمتر

۳- مینای گيلون

متوسط طول بدن: ۲۶ سانتیمتر
متوسط طول بالها: ۱۵/۲ سانتیمتر
متوسط طول منقار: ۲/۳ سانتیمتر