فنچ گلدین – آشنایی با ویژگی ها و خصوصیات

فنچ گلدین

فنچ گلدین زیباترین فنچ شناخته شده در جهان است که در زبان انگلیسی Gouldian Finch نامیده می شود و در فارسی با نام های فنچ رنگین کمان، فنچ طلایی و بانوی فنچ ها نیز شناخته می شود، این پرنده به دلیل تنوع رنگ زیادی که در پرها و حتی نوک خود دارند مورد محبوبیت زیادی واقع شده و به دلیل سازگاری با شرایط اقلیمی مختلف در بسیاری از کشور ها پرورش داده می شود که اکثر کشورهای خاورمیانه من جمله ایران، افغانستان و پاکستان از پرورش دهندگان این پرنده زیبا هستند. در ادامه شما را با زیستگاه، خصوصیات و رفتارهای این فنچ آشنا خواهیم نمود. 

زادگاه و زیستگاه فنچ گلدین

زیستگاه اصلی این پرنده جنگل ها و مراتع مرطوب و خنک استرالیا است، جایی که هزاران پرنده رنگارنگ از انواع مختلف زندگی می کنند، با توجه به زیبایی خاص و آواز دلنشینی که فنچ های گلدین دارند ، تحت حمله های شدید شکارچیان قرار گرفته و نسلشان در خطر انقراض قرار دارد. تعداد این پرنده ها در گذشته بیشتر از امروز بوده و روز به روز بر تعداد آنها کاسته می شود. هم چنین وجود بیماری انگلی خاصی نیز در تلفات آنها تاثیر گذار بوده و سبب شده تا جزو پرنده های حساس جنگل های استرالیا به ثبت برسند. در مورد زیستگاه این پرنده ها برخی معتقد که پیدایش و اکتشاف آنها در هندوستان بوده و بعدها از این کشور به مناطق مختلف غربی و شرقی از جمله آفریقا ، آسیا و استرالیا مهاجرت کرده یا توسط انسان انتقال یافته اند. 

خصوصیات ظاهری و انواع

این فنچ ها دارای تنوع رنگی زیادی در بدن خود هستند و با توجه به جفت گیری گونه های مختلف با یکدیگر هر روز بر تنوع رنگی آنها افزوده می شود، اما در حالت کلی می توان فنچ های گلدین را در سه دسته تقسیم بندی کرد که بر اساس رنگ سر (قرمز – مشکی – زرد – سفید)، رنگ سینه (بنفش – سفید) و رنگ پشت (زرد – سبز – آبی – سفید) قابل شناسایی است. همانطور که گفت هشد نمونه های مختلفی از این گونه وجود دارند اما گونه سینه سفید، پشت زرد و سر قرمز جزو کمیاب ترین ها و گران قیمت ترین فنچ ها محسوب می شود. 

نوک فنچ های گلدین کوچک تر از سایر فنچ ها بوده و با اینکه اکثرا نوک سفید رنگی دارند، اما انتهای نوک به رنگ های زرد و قرمز می گراید. طول این پرنده ها از ابتدای نوک تا انتهای دم حدود 12 الی 14 سانتی متر است و دم نسبتا کوتاهی دارند. آواز این فنچ ها با سایر نژاد ها متفاوت است، علیرغم اینکه فنچ های راه راه یا گورخری زیاد پر سر و صدا هستند، اما این فنچ ها آواز نازک و کم صدایی دارند و حتی قادر به تقلید از صدای سایر پرنده ها مانند بلبل و قناری نیز هستند. علت محبوبیت بیشتر این فنچ ها همین آواز خوب و پرهای رنگارنگ است.

پرورش و کسب درآمد از فنچ گلدین

این فنچ ها قابلیت پرورش در خانه را دارند. بنابراین با پرورش انبوه و مراقبت دقیق از جوجه ها می توان درآمد بالایی از پرورش آنها کسب نمود. جوجه کشی از آنها به دو روش طبیعی و مصنوعی امکان پذیر است و با توجه عدم صرفه اقتصادی در روش طبیعی، جوجه کشی مصنوعی یعنی با استفاده از دستگاه جوجه کشی را پیشنهاد می کنیم. 

تشخیص جنسیت در فنچ های گلدین

در مورد تشخیص جنس نر و ماده فنچ گلدین باید دقت بیشتری به خرج داد، چون فنچ های نر و ماده بسیار شبیه به یکدیگر هستند اما از طریق توجه به رنگ پرهای بدن آنها می توان به نر یا ماده بودن آنها پی برد، به این صورت که نر ها پر رنگ تر و زیبا تر از ماده ها هستند و قدرت آواز خواندن و رقصیدن بیشتری نسبت به ماده ها دارند. رنگ پرهای سینه فنچ ماده کمرنگ تر بوده و همراه با ترکیبی از پرهای سفید و خاکستری است. هم چنین فنچ های ماده در بیشتر اوقات ساکت می مانند و فنچ های نر فعال تر و پر جنب و جوش تر هستند. 

جفت گیری و تولید مثل

جفت گیری این پرنده ها در طبیعت همزمان با رسیدن فصل بهار آغاز خواهد شد، اما در قفس در هر زمانی که لانه ای در قفس وجود داشته باشد و غذای کافی در اختیار باشد و شرایطی روحی و محیطی آنها مناسب باشد، فرایند جفت گیری و تولید مثل آغاز خواهد شد. 

در صورتی که نیاز به جوجه دارید، می توانید دما و رطوبت محیط آنها را در حد متعادلی بین 25 الی 28 درجه سانتی گراد و رطوبت 55 الی 60 درصد نگه دارید و با قرار دادن آب و غذای کافی ( به خصوص مواد غذایی گرم)، نصب لانه مناسب در قفس و آرام نگه داشتن محیط، به فنچ ها بفهمانید که شرایط برای تولید مهیاست. 

خواهید دید که فنچ نر با آواز خواندن، بالا و پایین پریدن و رقص خاص خود، فنچ ماده را به دعوت به جفت گیری می کند، فنچ ماده نیز با حرکات خاص و دم تکان دادن اعلام آمادگی خواهد کرد. یکی از نشانه های اعلام آمادگی پرنده ها برای جفت گیری، ساختن لانه با استفاده از کاغذ و وسایل های ریز موجود در قفس است. 

ویژگی های لانه فنچ گلدین

فنچ های گلدین در طبیعت لانه خود در تنه درختان، شکاف صخره ها و لا به لای بوته ها می سازند، اما در قفس شما می توانید لانه مشابهی را در اختیارشان قرار دهید. ابتدا یک جعبه چوبی یا فلزی را انتخاب کنید و در داخل آن لانه ای دایره ای شکل قرار دهید، این لانه باید از انواع پوشال های نرم، نخ و کاموا، پنبه، پارچه ریز شده ساخته شده باشد، آنها در طبیعت لانه خود را با استفاده از برگ های خشک، الیاف درختان، ترکه های ریز و پر سایر پرندگان می سازند. 

فرایند تخم گذاری و جوجه کشی

پس از گذشت یک هفته از انجام موفقیت آمیز جفت گیری، شاهد تخم گذاری فنچ ماده خواهید بود. فنچ ماده روزانه یک تخم خواهد گذاشت و پس از رسیدن تعداد تخم ها به 5 الی 8 عدد فنچ نر و ماده به نوبت بر روی آنها خواهد خوابید. دوره جوجه کشی آنها حدود 15 الی 16 روز می باشد و پس از گذشت این مدت جوجه ها با بدنی لخت و چشمانی بسته سر از تخم بیرون خواهند آورد. فنچ نر و ماده به کمک یکدیگر به تغذیه آنها خواهند پرداخت. بهتر است در این دوره از تخم مرغ آب پز شده، سینه مرغ آب پز شده، دانه ها و غلات پخته شده و … استفاده شود تا والدین به راحتی جوجه ها را تغذیه کنند. جوجه ها پس از یک ماه پر دار خواهند شد، در سه ماهگی وارد دوره تولک و پرریزی شده و در نهایت در سن شش ماهگی کاملا بالغ شده و آماده تخم گذاری خواهند شد.