عقاب سر طاس : تولید مثل و تغذیه عقاب های سر طاس
عقاب سر طاس : تولید مثل و تغذیه عقاب های سر طاس
تغذیه عقاب سر طاس
عقاب سر طاس همانند سایر انواع پرندگان شکاری در بالای زنجیره غذایی قرار دارند. آنها عموما از ماهی و حیوانات کوچک مانند اردک خرگوش مار لاک پشت و تغذیه می کنند ولی بعضا لاشه خواری نیز می کنند.
ماهی حدود نود درصد رژیم غذایی آنها را تشکیل می دهد. تقریبا چهار دقیقه طول می کشد تا آنها یک ماهی به وزن ۵۰۰ گرم را بخورند . بعضا ماغهی را از عقاب های دریایی که کوچکتر هستند می ربایند. در گذشته تعداد زیادی از آنها توسط مزرعه دارای و کشاورزان کشته شده اند. زیرا عقاب های سرطاس به جوجه ها و بره ها و سایر حیوانات خانگی حمله کرده و آنها را شکار می کردند . این پرنده برای شکار به منطقه بسیار وسیعی نیاز دارد و میتواند شکارهایی تا وزن دو کیلوگرم را به راحتی به چنگال گرفته و با خود ببرد.
آنها به آرامی از بالا به شکار خود نزدیک شده و به طور ناگهانی به آن چنگ می زنند. چنگال های آنها یک مکانیسم خاص قفل شدن دارد که به محض تماس چنگال با شکار فعال می شود و تا وقتی که پرنده چنگاتل های خود را بر روی یک سطح سخت فشار ندهد باز نمی شوند. عقاب سرطاس شناگران قدرتمندی هستندو برای گرفتن ماهی های بزرگ می توانند داخل آب شده و شنا کنند.
این پرنده مقدار زیادی از وقت خود را صرف استراحت می کند زیرا هنگام شکار می بایست انرژی زیادی صرف نماید .حدودا از هر هیجده حمله فقط یک مورد موفقیت آمیز است. آنها برای محافظت از شکار خود بال های خود را به صورت چتر بر روی آن باز می کنند و هنگام خوردن شکار با یک چنگال آن را نگه می دارند و با منقار خود آن را پاره کرده و می خورند و پس از مدتی برخی از قسمت های را نگه می دارند و با منقار خود آن را پاره کرده و می خورند و پس از مدتی برخی از قسمت های غذای خود را که غیر قابل هضم هستند مثل پر ها به دهان خود برگردانده و بیرون می ریزند.
آنها برای زنده ماندن نیازی به خوردن روزانه غذا ندارند. زمانی که رودخانه های محل زندگی آنها یخ می بندد به مناطقی مانند نواحی مجاور سد ها مهاجرت می کنند . زیرا آب این نواحی یخ نمی بندد . الگوی پروازی آنها توسط جریان های هوایی تعیین می شود . عقاب سر طاس هایی که تازه مستقل شده اند به تنهایی مهاجرت می کنند . عقاب های سرطاس در پاییز به مناطق گرم تر که غذا فراوان تر است مهاجرت می کنند و در بهار برای لانه سازی به مناطق شمالی می روند. آنها در طول روز و با سرعت ۵۰ کیلومتر بر ساعت پرواز می کنند و این عمل عموما به صورت گروهی انجام گرفته و هر پرنده با دیگری حدود یک کیلومتر فاصله را حفظ می کند که در این شرایط طول گروه پروازی آنها به حدود سی تا پنجاه کیلو متر می رسد . البته تمام عقاب های سرطاس مهاجرت نمی کنند .برای مثال گونه ای که در ناحیه قلوریدای آمریکا زندگی می کند تمام مدت سال را در همان منطقه باقی می ماند.
در فصل تولید مثل عقاب ها ترجیح می دهند که ماهی های بزرگ تر را شکار کنند و در فصول غیر از فصل تولید مثل دزدیدن غذای سایر حیوانات رواج بیشتری دارد و در فصل زمستان مرده خواری نیز در میان آنها بیشتر دیده می شود.
بعضا دیده می شود که عقاب سر طاس به طور اشتراکی به شکار می پردازند . اگر شکار کوچک باشد ممکن است که آن را در حین پرواز نیز بخورند. اگر یک لاشه بزرگ پیدا کنند ممکن است روزهای متوالی از آن تغذیه نمایند.
عقاب سرطاس در حالت عادی طول عمری در حدود ۳۰ الی ۴ سال دارند و در اسارت ممکن است بیشتر نیز عمر کنند. عمر متوسط آنها ۱۵ الی ۲۰ سال است. عموامل مرگ آنها در طبیعت متعدد است . تعداد زیادی از آنها شکار می شوند تعدادی نیز به دلیل شوک الکتریکی ناشی از تماس آنها با کابل های برق می میرند. در برخی نقاط از گوشت های مسموم برای کشتن رباه و .. استفاده می شود که بعضا عقاب های سرطاس از این گوشت های آلوده می خورند که منجر به مرگ آنها می شود.
عموما یک جفت نر و ماده در تمام طول عمر باهم زندگی میکنند . آشیانه این عقاب ها از پر شاخه های کوچک خزه و علف تشکیل می شود که عمق آن حدود ۶۰ سانتی متر و قطر آن حدود یک و نیم متر است. آنها آشیانه خود را در بالای درختان می سازند و هر ساله آن را تعمیر می کنند. شکل لانه با توجه به نوع تکه های چوب مورد استفاده فرق می کند. اگر از شاخه های بلند استفاده شود لانه مخروطی شکل خواهد بود . اگر از شاخه های خمیده استفاده شود شکل لانه مسطح و اگر از شاخه های کوچک استفاده شود لانه به شکل پیاله خواهد بود . آنها عموما در همسایگی محل تولد خود لانه سازی می کنند و برای ساختن یک آشیانه مدت زمانی حدود ۲۰ هفته نیاز دارند. عقاب سر طاس در حدود ۴ الی ۵ سالگی از نظر جنسی بالغ می شوند و در این هنگام به دنبال جفت می گردن . فصل جفت گیری بستگی به ناحیه ای دارد که عقاب ها در آن زندگی میکنند. ممکن است که یک جفت به طور اختیاری در یک سال معین جفت گیری نکنند. این تصمیم گیری غریزی بوده و بر اساس عواملی همچون شرایط آب و هوایی دسترسی به غذا و نیز دسترس بودن مکان برای لانه سازی صورت می گیرد.
عقاب ماده یک الی ۳ تخم می گذارد . رنگ تخم ها سفید هال خالی یا زرد نخودی می باشد که فرم و اندازه آنها مانند تخم غاز است. در طول مدتی که ماده بر روی تخم ها می خوابد پرنده نر شاخه های تازه جوانه زده را به لانه می آورد .این عمل احتمالا به خاطر از بین بردن بوهای بد لانه یا ایجاد سایه صورت می پذیرد. والدین در تمام وظایف شریک هستند. پرنده نر اغلب سر ماهی را خورده و مابقی را به لانه می برد. از سوی دیگر پرنده نر نیز مدتی بر روی تخم ها می خوابد . در این مدت ماده به شکار استحکام و .. می پردازد. محیط زندگی آنها باید کاملا آرام باشد. اگر برای آنها ایجاد مزاحمت شود لانه را ترک خواهند کرد.
جوجه ها پس از ۳۵ روز تا ۳۸ روز از تخم بیرون می آیند .این کار با کمک دندان تخم که در قسمت بالای منقار آنها قرار دارد انجام می گیرد. آنها با کمک این زائده دندان مانند پوسته تخم را می شکنند و از آن بیرون می آین. این فرایند ممکن است از چند ساعت تا دو روز به طول بکشد . جوجه هایی که تازه از تخم خارج می شوند حدود ۱۲ سانتی متر طول دارند . بدن آنها نرم و به رنگ خاکستری روشن و پاهای آنها لرزان و چشمانشان تقریبا نیمه بسته است.
بعضا جوجه بزرگتر به جوجه کوچکتر حمله کرده و آن را می کشد و والیدین نیز از این کار جلوگیری نمی کنند . والدین با تکه های کوچک گوشت جوجه ها را تغذیه می کنند . برای این کار آنها بر روی دیوار لانه قرار می گیرند و چنگال های خود را به صورت مشت در می آورند تا از صدمه زدن به جوجه ها جلوگیری گردد. غذای جوجه ها را عموما ماهی همراه با مقداری مرغ دریایی و یا سایر پردگان تشکیل می دهد. جوجه عقاب ها در طی چهار الی پنج روز حدود ۵۰۰ گرم رشد می کنند و حدود دو هفته طول می کشد تا سر خود را بالا بگیرند. در شش هفتگی اندازه آنها تا حدود اندازه والدینشان می رسد. در دوازده هفتگی به حداکثر رشد خود می رسند و آماده پرواز می شوند. قبل از پرواز آنها تمرین زیادی انجام می دهند و در لانه بال می زنند و ممکن است هنگام وزیدن باد موافق بال زده و از لانه خارج شوند و یا اینکه توسط والدین خود به زور از لانه رانده شوند .
فقط حدود چهل درصد از جوجه ها از اولین پرواز خود جان سالم به در می برند و از این مقدار نیز تنها نصفشان در سال اول زندگی زنده می مانند . عامل اصلی مرگ آنها در طی سال اول بی غذایی و نیز استفاده از گوشت های مسموم می باشد.
عقاب سر طاس عموما در نواحی جنگلی و در حدود دو کیلومتری آبهای آزاد زندگی می کنند. اگر در این نواحی درختان بلند وجود داشته باشد آشیانه سازی بر روی آنها صورت می گیرد. ولبی اگر چنین درختانی در دسترس نباشد لانه سازی را در نواحی صخره ای انجام می دهندذ . این لانه ها سالهای متوالی مورد استفاده قرار می گیرند و بعضا به اندازه بزرگ می شوند که وزن آنها به دو تن نیز می رسد . آماده سازی لانه برای تخم گذاری حدود سه ماه قبل از تخم گذاری آغاز می شود.
سلام میگم که بچه عقاب از کجا میشه تحیه کرد
جلل الخالق همه چی تموم شد موند بچه عقاب